Şarkı Ne tatlıydı gezinişlerim tarladan tarlaya Ve Ta ki görene dek güneşin ışınlarında Akıp giden Aşk Prensi'ni! Bana saçlarım için zambaklar gösterdi, Ve utangaç güller alnım için; Beni Büyüdüğü yerlerde tüm Kanatlarım tatlı Mayıs çiğleriyle ıslandı, Ve Apollo alevlendirdi sesimin öfkesini; Beni ipekten ağıyla yakaladı Ve altın kafesine kapatıverdi. Bayılıyor oturup dinlemeye Sonra, gülerek, eğleniyor benimle, ve oynuyor; Sonra çekip uzatıyor Ve özgürlüğümü yitirişimle alay ediyor. |
William Blake |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder